Fear and Loathing

Έχουμε και λέμε:

~τις τελευταίες μέρες δεν μου πάνε καθόλου καλά τα πράγματα, η καθημερινότητα είναι γεμάτη από σκοτούρες, άγχος και νεύρα, πολλά νεύρα. Ο συγκάτοικός μου ο Francisco(από την Πορτογαλία) είναι και αυτός σε μία παρόμοια κατάσταση με εμένα, με αποτέλεσμα να είμαστε και οι 2 πολύ χάλια ψυχολογικά παρηγορώντας ο ένας τον άλλο σαν αδερφές (γέλια!!!) και το μόνο που θέλει ο πούστης πλέον είναι να πίνει απο 1 με 2 μπύρες κάθε βράδυ, λες και αυτό θα του λύσει όλα τα προβλήματα. Στην τελική βεβαίως-βεβαίως κάνω και εγώ το ίδιο, 1ον γιατί γουστάρω να πίνω μαζί του και 2ον γιατί βλέποντας τον να ανοίγει την μπύρα, θέλω και εγώ να πιώ μετά από λίγο, ζηλεύω. Τέλος πάντων, να μην τα πολυλογώ, το πρόβλημα οπώς φαίνεται είναι η εξεταστική τελικά, η οποία να σημειώσω ότι είναι και η χειρότερη εξεταστική που έχει περάσει από πάνω μου, με έχει πιάσει ένας τρελός φόβος, αφού μέχρι τώρα έχω περάσει πολύ λιγότερα μαθήματα απ' ότι θα ήθελα, αλλά που θα πάνε, θα περάσουν τα γαμήδια... εξού και αυτή η πολύ σκατά διάθεση. Ας ελπίσουμε το καλύτερο λοιπόν, όλα θα πάνε καλά...

~Δεύτερο μεγάλο πρόβλημα των τελευταίων ημερών είναι οι γκόμενες. Μα τί στον πούτσο συμβαίνει πιά με αυτά τα πλάσματα ? θα ξεκαθαρίσουν ποτέ τι θέλουν ή θα συνεχίσουν να μας τρελαίνουν ? αν και μακάρι να ήταν το μόνο πρόβλημα μου αυτή τη στιγμή, αλλά άστο να πάει στο διάλο και αυτό, θα βρεθεί κάποια λύση στην πορεία...

~Τρίτο και καλύτερο, είναι αυτή η σκατένια ατμόσφαιρα που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, την οποία και βέβαια την έχω γραμμένη στα παπάρια μου, πρώτον γιατί είμαι στο εξωτερικό και δεύτερον διότι δεν αντέχω πλέον να διαβάζω και να βλέπω καθημερινώς τα ίδια πράγματα: μπάτσοι, αγανακτισμένοι( τον κακό τους τον καιρό), Παπανδρέου και Σαμαράς δήθεν προβληματισμένοι και όλα αυτά τούμπαλιν, και άαααααλλα πολλά τα οποία δεν ξέρουμε και ΑΝ τα μάθουμε ποτέ.. άντε να τα μάθουμε μετά από 20 χρόνια πάλι, όπως έγινε και με την κρίση τώρα, αλλά έτσι είμαστε εμείς ο Έλληνες, αργούμε 20-30-40 χρόνια μέχρι να καταλάβουμε τι συμβαίνει μέσα στην ίδια μας την χώρα και το συνειδητοποιούμε όταν είναι πλέον πολύ αργά, ας πάει στο διάολο και αυτό, δεν θα μιλίσουμε για πολιτική αυτή τη στιγμή,

πια πολιτική δηλαδή,ΠΑΠΑΡΙΑ...

~βέβαια μέσα σε όλα αυτά τα δινά συνέβει και κάτι καλό, αφού βρήκα το δισκάκι του Masayuki Takayanagi (ελπίζω να έγραψα σωστά το όνομά του) , το οποίο μου ανέβασε την διάθεση στα ύψη. Στo Call In Question λοιπόν, ο Βετεράνος κιθαρίστας, είναι χωμένος στο noise - free jazz με ξέφρενο παίξιμο της κιθάρας του, με γραμμές που ουρλιάζουν, τραυλίζουν και θυμίζουν τον ήχο σειρήνας. Aδρεναλίνες και κακό. Μπορεί να ακούγεται ένα μάτσο θόρυβος αλλά είναι θόρυβος με όρια, αφού καταλαβαίνεις το ανθρώπινο συναίσθημα έντονα. Ουρλιαχτά τα οποία είναι έτοιμα να οξύνουν και να καθαρίσουν τη φαιά ουσία σας. Είναι το καλύτερο αντίδοτο σε αυτή τη φαρμακερή περίοδο. Είναι για συγκεκριμένα αυτιά όπως καταλάβατε...

download it here

p.s Πρέπει να γνωρίσω τον Victim Of Society, γαμάει ο τυπάς...