Πάντα ήθελα να κάνω ένα πόστ για τους Joy Division, για τον Ίαν Κέρτις και όλη αυτή την πολυτάραχη ζωή του, το ξέρω βέβαια ότι είναι πράγματα τα οποία όλοι λίγο πολύ ξέρουμε, για την πορεία της μπάντας και τον frontman της, όπως και το πού έχουν καταλήξει τώρα σαν New Order. Δε θα γράψω απολύτως τίποτα γι'αυτούς και τα τραγούδια που μας χάρισαν, το πόστ γίνεται για να θυμηθούμε, απλά να ρίξουμε μια ματία πίσω στο παρελθόν και άλλη μια στο παρόν, για το μέλλον δεν μπορώ να πώ τίποτα. Τις τελευταίες μέρες έχω ξεσκίσει στην κυριολεξία τους δίσκους των Joy Division, έναν προς έναν, με τη σειρά που κυκλοφόρησαν και ένιωσα πάλι όπως τότε, την πρώτη φορά που τους άκουσα. Είμαι σε θέση να σας ανακοινώσω ότι λικνίστηκα στον ρυθμό τους, όπως είχα λικνιστεί και την πρώτη φορά, με την ίδια καύλα και μούρλα, όπως τότε, και θυμήθηκα στίγμες και καταστάσεις οι οποίες τότε με άλλαξαν σαν άνθρωπο. Ωραίο πράγμα οι αναμνήσεις, άλλωτε καλές, άλλωτε κακές, άλλες σε αλλάζουν σαν άνθρωπο και άλλες φυτρώνουν βαθιά μέσα σου και σκορπίζουν τις ρίζες τους. Κατέληξα σε ένα συμπέρασμα τελικά, ότι τους Joy Division θα τους ακούω για πάντα, όσο αντέξω, δε με ενδιαφέρει πόσο και μέχρι πότε, είναι από τα λίγα πράγματα με το οποίο έχω συμβιβαστεί. Αυτή είναι η γενιά μου και με αυτά τα τραγούδια μεγάλωσαμε, είτε το θέλουμε είτε όχι!
Ian Kevin Curtis
(15 July 1956 – 18 May 1980)
*Την περασμένη Δευτέρα 24-10, το Green Bananaz έκλεισε ένα χρόνο στην blogόσφαιρα.
HAPPY BIRTHDAY Green Bananaz
No comments:
Post a Comment