Ψυχεδέλεια εν όψει

Η παρακάτω συνέντευξη είναι απο τον Παναγιώτη Σταθόπουλο, και δημοσιεύτηκε την πρωτομαγιά στο MIC

Baby Guru

Ακούγοντας το υλικό των Baby Guru, ανακαλύπτεις ποικίλες αφορμές για να τους τοποθετήσεις στο ίδιο τραπέζι, να τους θέσεις ένα πακτωλό ερωτήσεων και να τους αφήσεις να ξεδιαλύνουν, στο μέτρο του δυνατού, το σύμπαν που κατοικεί στο κεφάλι τους. Μπορεί το σχήμα να απαρτίζεται από τρεις διαφορετικές προσωπικότητες, αλλά το αποτέλεσμα που ήρθε στο φως μόνο αποπροσανατολισμένο και σε σύγχυση δεν ηχεί. Το φερώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους (για το οποίο τα είπαμε εδώ) βρίθει από ψυχεδελικές αναπαραστάσεις και στις ζωντανές τους εμφανίσεις σπεύδουν να τις ξεδιπλώσουν σε πολλαπλά χρωματιστά καρέ. Σε γεμίζουν με μια υπεραισιόδοξη αίσθηση για τη συνέχεια, αφήνοντάς σε κατάκοπο απ' το χορό. Μέσα στον πυρετό των δραστηριοτήτων τους, δίνουν απαντήσεις σε απορίες που περιμένουν καρτερικά και αποσαφηνίζουν πολλά και διάφορα. Το Mic ανακρίνει τους King Elephant (κατά κόσμο Γιάννης), Obi Serotone (Γιώργος) και Sir Kosmiche (Άξιος), στην έδρα τους, το στούντιο-υπόγειο του King Elephant. Συνέντευξη Μαμούθ, ε... Ελέφαντας ήθελα να πω.

Τι εστί "ψυχεδέλεια" για τους Baby Guru;

H ψυχεδέλεια δεν ορίζεται, είναι περισσότερο μια μορφή αίσθησης, αισθητικής και ατμόσφαιρας και δεν υπαγορεύεται από κάποια φόρμα. Δεν περιγράφεται, λοιπόν, με πεζούς μουσικούς και λοιπούς όρους.

Στο δίσκο πέραν των δυτικών καταβολών, είναι ορατή η ενασχόλησή σας με την αφρικανική μουσική παράδοση. Τι σας ώθησε ώστε να εξερευνήσετε την μουσική της "μαύρης" ηπείρου;

Η τάση μας αυτή έχει τις ρίζες της πολύ παλιά. Ακούγαμε Art Blakey απ' το Λύκειο και συγκεκριμένα τον δίσκο Orgy In Rhythm. Ο Blakey είχε πάει να ζήσει στην Δυτική Αφρική και στο άλμπουμ αυτό παίζει με φίλους του ντράμερ, εξερευνώντας τους αφρικανικούς ρυθμούς. Το ζηλεύουμε αυτό το εγχείρημα και ακούγοντάς το και σε μεγαλύτερη ηλικία μετέπειτα, το εκτιμήσαμε ακόμη περισσότερο και θέλαμε να το ενσωματώσουμε στον ήχο μας.

Πειραματίζεστε με διάφορα όργανα, γιατί δεν συμπεριλάβατε την κιθάρα σε αυτές σας τις αναζητήσεις;

Ξεκινήσαμε σαν τρίο στο Λύκειο, παίζαμε για μας και ηχογραφούσαμε. Όπως τώρα, έτσι και τότε δεν χρησιμοποιήσαμε κιθάρα και συνειδητοποιήσαμε ότι δεν μας έλειπε καθόλου. Οπότε δεν το σκεφτήκαμε και συνεχίσαμε με αυτό τον τρόπο να υπάρχουμε ως μπάντα.

Στο δίσκο πέρα από φυσικά όργανα συναντάμε και διάφορα samples. Από πού αντλούνται αυτά τα μουσικά δείγματα;

Δεν λες ποτέ τι σαμπλάρεις. Αυτό είναι νόμος! Υπάρχουν επίσης και field recordings στο δίσκο, δηλαδή ήχοι από εξωτερικούς χώρους αναμιγμένοι με το υπόλοιπο υλικό.

Πως καταφέρατε η παραγωγή να αντανακλά την σπιτική ζεστασιά και ταυτόχρονα να ηχεί συμπαγής και "γεμάτη";

Αυτό που βγήκε είναι αποτέλεσμα κόπου, διαβάσματος, αφοσίωσης και λίγο τύχης.. Ο Γιάννης είχε σπουδάσει ηχοληψία αλλά εξελίχθηκε ως παραγωγός μέσα απ' την δουλειά και την εντατική ενασχόληση. Όλοι μαζί ακούσαμε το υλικό και αποφασίσαμε πως θέλαμε να ηχεί. Τα μέσα που χρησιμοποιήσαμε είναι αυτό που λέμε "πρωτόγονα" και δεν είναι αποτελούν την "τελευταία λέξη" της τεχνολογίας. Είναι παγίδα να πρέπει να χρησιμοποιείς ότι πιο σύγχρονο και καινούργιο, διότι η τεχνολογία συνεχώς εξελίσσεται. Άλλωστε τα περισσότερα κλασικά άλμπουμ δεν είναι over-produced και πολυδουλεμένα στην παραγωγή, αλλά παράγονται με πιο απλά μέσα απ' ότι νομίζεις. Τα over-produced άλμπουμ μένουν συνήθως κλειδωμένα στο χρονοντούλαπο κάποιας εποχής...

Είστε βινυλιομανείς και γενικότερα μου φαίνεται ότι τα αναλογικά μέσα σας μαγνητίζουν ως επί το πλείστον. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει σ' αυτά;

Αν σκεφτείς ότι είχαμε αποφασίσει ότι λεφτά βγάζουμε να τα επενδύουμε σε μπομπίνες, έχεις την απάντηση. Το αναλογικό σε σχέση με το ψηφιακό το βάζουμε σε αντίστοιχη σύγκριση με αυτήν που έχει μια γυναίκα με καμπύλες και μια άλλη που έχει φτιαχτεί με σιλικόνες και εγχειρίσεις. Το αναλογικό έχει την ζεστασιά και τον ανθρώπινο παράγοντα μέσα του.

Αν έπρεπε να ξεχωρίσετε την πιο σημαντική αφορμή για να γράφετε μουσική ποιά θα ήταν αυτή;

Καταπίεση, δουλεία, γκόμενες, αυταπάτες, θέλω, πιστεύω, προσδοκίες. Προσπαθούμε γράφοντας μουσική να δούμε αλλιώς την καθημερινότητά μας και να ξεφύγουμε απ' αυτήν. Είναι σημαντικό που το μοιραζόμαστε αυτό και δεν το ζει από μόνος του ο καθένας μας. Είναι μια προσπάθεια για να συνειδητοποιήσεις την μετριότητά σου και να κάνεις κάτι πάνω απ' τις εμμονές, τα πάθη σου και τα σκατά που βουλιάζεις σαν άτομο. Η μουσική είναι ο πιο γνήσιος τρόπος που γνωρίζουμε εμείς για να εκφραζόμαστε.

Κάτω από ποιά ψυχολογική κατάσταση αρέσκεστε να συνθέτετε και ποια συναισθήματα γεννούν περισσότερο εμπνευσμένες ιδέες;

Γενικότερα δεν σκεφτόμαστε κάτι όταν γράφουμε. Θέλουμε να αποφορτιζόμαστε απ' τις πρωινές δουλειές μας και τα όσα μας απασχολούν. Όταν παίζουμε και ηχογραφούμε, επικεντρωνόμαστε στο υλικό και εκμαιεύουμε συναισθήματα απ' αυτό. Κυρίως, πάντως, όταν είμαστε πεσμένοι ψυχολογικά συνθέτουμε καλύτερα. Όταν είσαι χαρούμενος απλώς απολαμβάνεις αυτό που σου προσφέρει χαρά, δεν γράφεις μουσική.

Σε ότι αφορά την στιχουργική σας σφραγίδα, θα έλεγα ότι γίνεται ενίοτε αφαιρετική. Τι σας οπλίζει συνήθως με στίχους;

Πολλοί στίχοι είναι προϊόν αυτοσχεδιασμού. Ντανταϊσμός καθαρά. Τα περισσότερα είναι λόγια της στιγμής που ναι μεν αφορούν τα εσώψυχα του Γιώργου αλλά έβγαιναν αυθόρμητα καθώς τζαμάραμε στο στούντιο. Δεν υπήρχε δηλαδή έτοιμο πλάνο για τους στίχους. Γι' αυτό ηχούν κάπως ακαταλαβίστικοι μερικές φορές, χωρίς πάντοτε να φέρουν συγκεκριμένο νόημα.

Τι στριφογύριζε στο μυαλό σας όταν γράφατε τους στίχους του Marilu:"I'm wasting my time with you Marilu/ I see your face in the local news and I'm locked inside a dusty peek-a-boo/ countless days slippin' away";

Γιώργος: Μου ήρθαν την στιγμή που γράφαμε στο μυαλό και δεν αντλούνται από πραγματικό γεγονός. Προσπάθησα να βγει κάτι φωτεινό και θλιμμένο μαζί. Με άλλα λόγια θα έλεγα ότι εξωτερικεύει χαρμολύπη.

Πως θα χαρακτηρίζατε τον παρθενικό σας δίσκο με τρεις μονάχα λέξεις, μια απ' τον καθένα;

Αυθορμητισμός, αποξένωση, ενότητα.

Πόσο συνυφασμένο είναι το ύφος σας με το αστικό τοπίο και τη ζωή σ' αυτό; Θα θέλατε η μουσική σας να προσλαμβάνεται σε διαφορετικές συνθήκες διαβίωσης;

Θα μας άρεσε να στέκεται και σε μέρη έξω απ' την πόλη. Έχουμε ηχογραφήσει σε χώρους μακριά απ' το αστικό τοπίο. Στη Ραφήνα ας πούμε, πηγαίναμε δίπλα στη θάλασσα παρέα, όλοι μαζί και γράφαμε ότι ακούγαμε. Φυσικούς ήχους δηλαδή. Μας αρέσει, λοιπόν, να ταιριάζει και σε ένα διαφορετικό περιβάλλον απ' το δικό μας.

Ποιά η μεγαλύτερη πρόκληση και ποιός ο εφικτός στόχος για τους Baby Guru;

Μεγαλύτερη πρόκληση είναι να νοιώσουμε ξανά το ίδιο όμορφα με τις ηχογραφήσεις του πρώτου μας αυτού άλμπουμ. Όσο για τους στόχους, δεν αγχωνόμαστε αλλά κοιτάμε να προχωράμε βήμα βήμα. Εφικτός στόχος, σίγουρα, για μας είναι να παίζουμε το καινούργιο Mortal Combat καθώς γράφουμε νέο υλικό (πονόκοιλος απ' τα γέλια). Η ημερομηνία κυκλοφορίας του νέου Mortal Combat στο PS3 σημαίνει και την έναρξη της δεύτερης φάσης για τους Baby Guru!

Γιατί τελικά επικράτησε η λύση της κολεκτίβας των Indyvisuals Design για το artwork του δίσκου; Υπήρχε συγκεκριμένη κατεύθυνση από μεριάς σας;

Έγιναν μπόλικες συζητήσεις και η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε καταλήξει γρήγορα σε κάτι που θα ικανοποιούσε και τα παιδιά και εμάς. Μέχρι λίγες μέρες πριν στείλουμε το τελικό artwork, που λάβαμε τα προσχέδια του εξωφύλλου και χαρήκαμε ιδιαίτερα. Είναι λίγο minimal, εξπρεσιονιστικό, pop art. Μας άρεσε πολύ.

Γιατί επιλέξατε την ετικέτα της Inner Ear για να εισέλθετε στον δισκογραφικό στίβο; Υπήρξαν κι άλλες προτάσεις στον ορίζοντα;

Είχαμε μιλήσει αρχικά με την Cast-A-Blast και κανονίσαμε να κυκλοφορήσει, αλλά εν τέλει δεν προχώρησε. Οι λόγοι δεν περιελάμβαναν τσακωμούς και γενικότερα προβλήματα, αλλά σχετίζονται με το ότι εμείς και η ετικέτα ήμασταν σε διαφορετική φάση εκείνη την περίοδο και είχαμε διαφορετικές απαιτήσεις σε σχέση με αυτές που περίμενε ο ένας απ' τον άλλον. Η Inner Ear εκδήλωσε ενδιαφέρον και λόγω αμοιβαίας εκτίμησης θέλαμε πολύ να το κυκλοφορήσουμε εκεί στη συνέχεια. Μας κέντρισε και το γεγονός ότι θέλησαν να το εκδώσουν και σε βινύλιο.

Με αφορμή κάποιες συνθέσεις που παρουσιάστηκαν ζωντανά και δεν περιέχονταν στο άλμπουμ, με βάζετε στον πειρασμό να σας ρωτήσω πόσο σύντομα αναμένεται να δημοσιοποιήσετε επισήμως νέο υλικό;

Του Γιάννη ο δίσκος, με το project του King Elephant θα βγει πολύ σύντομα, μιας και είναι έτοιμος. Εμείς αναμένεται να κυκλοφορήσουμε την συνέχεια του Yogi Sister EP που θα περιέχει επίσης πειραματικές-αυτοσχεδιαστικές ηχογραφήσεις. Στο Bios αποδόθηκε υλικό απ' το Yogi Sister Vol.2.

Αν σας επιτρέπονταν ένα ταξίδι με χρονομηχανή, ποιό έτος θα σήμανε τον πρώτο σας προορισμό και γιατί;

Γιάννης: Το 1948 για να δω τον Bonham να γεννιέται. Στις 31 Μαΐου του έτους συγκεκριμένα. Ή το 1957 ώστε να απολαύσω ζωντανά τον θρύλο Art Blakey.
Γιώργος: Θα σου έλεγα οποιοδήποτε έτος απ' το 1967 μέχρι το 1973 όπου και κυκλοφόρησαν τα πιο κοσμογονικά άλμπουμ.
Άξιος: Με κάλυψαν τα παιδιά...

Πείτε μου μια αγαπημένη φωνή, ένα αγαπημένο κιμπορντίστα, ένα αγαπημένο μπασίστα κι έναν περκασιονίστα.

Γιάννης-ντραμερ: Art Blakey, Jaki Liebezeit (Can)
Άξιος-μπασίστας: Hugh Hopper (Soft Machine), John Wetton (King Crimson)
Γιώργος: Alan Vega (φωνή-Suicide), Simeon (πλήκτρα-Silver Apples)

Για τον επίλογο διαλέξτε πέντε άλμπουμ απ' όλο το φάσμα της εγχώριας αγγλόφωνης μουσικής δημιουργίας.

Ομόφωνα! : Stitches από Larry Gus, Time Machine από Mary and The Boy/ Felizol, Zalion από No Man's Land, Bazooka το ομώνυμο και The Incredible/ The Invisible από Sugaspank!

Παναγιώτης Σταθόπουλος

p.s όσοι δεν έχετε ακούσει Bazooka, δεν ξέρετε τι χάνετε... http://www.myspace.com/bazooka-band